Mijn drie collies hebben drie verschillende oortypes. Tara heeft tip-oren. Een raskenmerk dat haar een lief, schattig uiterlijk geeft. Compleet misplaatst overigens. Rohan heeft enorme prikoren. Die passen wel bij hem, vind ik. Direct, rechtop en aanwezig. Toff heeft… tja wat heeft Toff eigenlijk voor oren? Ze zitten een beetje tussen prikoren en hangoren in, alsof zijn oren er zelf niet zeker van zijn hoe ze identificeren.

En dan hun gehoor. Dat is geweldig. Alle honden kunnen veel beter horen dan wij, hoor ik u denken. Dat klopt. Maar ik verwonder me er toch over. Ik hoef maar mijn fluitje te pakken en het kleine rinkeltje van het nekkoord hoort Toff vanaf de andere kant van het huis. En ik woon ruim. Ik heb het koord nog niet eens half om mijn hoofd gedaan of Toff komt aanscheuren, remt met gierende banden als hij vlakbij is en komt dan tot een halt bij mijn voeten. Nou ja, eigenlijk tegen mijn benen aan. We hebben het over Toff, he? Daarna sprint hij naar de deur, kijkt met zijn bolle ogen vol enthousiasme aan waar ik blijf en racet dan weer terug naar mij, tong als een roze lap uit zijn bek. En zo lopen we al pingpongend naar de voordeur.

Rohan kan er ook wat van. Ik heb het eerste vuile bord nog niet in het rek van de vaatwasser geplaatst, of Rohan staat al naast me om te helpen. Zo fijn, een behulpzame, milieubewuste border collie, hij neemt graag het werk van vaatwasser op zich. 

Maar Tara spant de kroon. Struinend door de tuin, stopt ze, spitst haar tip-oren en staart aandachtig naar een plek op de grond. Even wacht ze en dan gaat ze graven met de bezetenheid van een dorstige man die een ondergrondse waterput heeft gevonden. Geen water maar een nest mollen graaft ze op. Ik vind het doodzielig maar mijn buurman vond het geweldig. Hij wilde haar wel inhuren om zijn tuin mollenvrij te houden. 

Drie collies met prachtige oren en ieder een fenomenaal gehoor. Wat raar eigenlijk dat ze dan zo slecht luisteren…

Verschenen in Border Collie Nieuws nr. 250 – 2025