Leuk hoor, honden. Dat denk ik als ik voor de zoveelste keer deze week rillend in de stromende regen loop met een gure wind in mijn gezicht. De donkere dagen voor Kerst liggen allang achter ons, maar de druilerige, grijze weken na de feestdagen duren eindeloos. Zo mopper ik wat op het weer, terwijl mijn drie honden zorgeloos voor mij uit lopen. Het witte puntje van hun staart steekt helder af tegen het grauwe bruin van de omgeving. Shepherd’s lantern noemen ze dat witte puntje in Engeland. Het wit van de staartpunt diende als baken voor de herder in het donker.

Mijn honden hebben geen last van het weer, ze rennen voor me uit, snuffelen en spelen. Zoals altijd speelt Rohan weer de clown – hij duikt in de hei, maakt een koprol en gaat dan aan de haal met een enorme stok. Toff dribbelt tevreden op het pad voor me, compleet in zijn eigen bordercolliewereld verzonken, terwijl Tara probeert te achterhalen in welk hol dat ene konijn zich verstopt heeft.

Honden, wat zijn ze toch leuk. Ik prijs me gelukkig met mijn drie lichtpuntjes.

Verschenen in Border Collie Nieuws nr. 247 -2025