Mijn border Toff is een gemakzuchtige hond. Vooral als hij ’s nachts wat op zijn maag heeft dat eruit moet. Het luie beest braakt dan gewoon in zijn bed. Mijn andere twee honden hebben tenminste nog het fatsoen om van hun slaapplaats af te komen, zorgvuldig de tegelvloer te vermijden en naar een kleed te lopen voordat ze zich overgeven aan het overgeven.

Tara heeft duidelijk een voorkeur voor het kleurige wollen kleed in de zithoek en zorgt er altijd voor dat het donkere braaksel goed op de lichtere delen terechtkomt. Rohan deponeert, behulpzaam als hij is, zijn maaginhoud het liefst op het kleed bij mijn bureau. Dan weet hij zeker dat ik zijn bijdrage niet kan missen als ik de volgende ochtend aan het werk ga. Niet Toff. Die braakt gewoon in zijn bed en als het aan hem ligt, slaapt hij daarna rustig verder zodat alles lekker in het beddengoed kan trekken.

Maar ik ben inmiddels volledig ingesteld op beginnend braakgeluid. Ongeacht hoe laat het is of hoe diep ik slaap, ik sta bij de eerste kokhalsklanken naast mijn bed, ren in het donker naar beneden om keukenpapier, schoonmaakdoekjes en een emmer sop te pakken. Ik hoef gelukkig nooit bang te zijn om per ongeluk ergens in te stappen.
Als ik het kleed vermijd, ben ik veilig.

Verschenen in Border Collie Nieuws nr. 248 – 2025